ÇOK KARIŞIK MEVZULAR

Fonda Tanju Okan var. Sever misin? Ben çok severim.

"Benim en iyi dostum içkim sigaram

Onlar da terk eder, olmasa paraaaaammm..."

Bir hiç uğruna zaman harcıyorum,  biliyor musun

Aşk hiçtir çünkü; elinde hiçbir şey kalmıyor.

Bomboş kalıyorsun, bomboş, sonra da seni bombok hissettiriyor, bombok!

Aşk hiçbir şeydir; ömrünü böyle bir duygunun varlığına inandırarak bütün zamanını harcıyorsun.

Önce şair oluyorsun, sonra yazar; olmuyor; oyuncu oluyorsun aşkı iliklerinde hissetmek, hissettirebilmek için,

Ama sonra şiir de kitap da oyun da bitiyor.

Aynada kendini hep tek başına görüyorsun; hep tek.

Oysa beş yasından beri kandırılmışsın bu duyguyla, elinden tutmayınca kimse,  eksik oluyorsun. Yürürken hafif kambur,  ayaklarını sürüyorsun. (aşıkken nasıl yürüyordun,  hatırlasana)

Kahve pişirecek biri olsun diyorsun; iki kişilik  fincan takımı  alıyorsun. Birini kırıyorsun bir gün,  ikincisiyle yine kendin içiyorsun.

Onun için kek tarifleri kurabiye tarifleri alıyorsun birilerinden , süslü sofralarda sunuyorsun O'na. Hep veriyorsun, hep veriyorsun; nasıl bir kaynaksa bu, tükenmiyor.

Kadın bu! Isıtılmak  istiyor işte. Kendi kollarıyla kendi gövdesine sarılmaktan bıkıyor.Kadın bu! Sık sık gözlerinin içine bakılsın istiyor. Kadın bu! Kucaklanıp döndürülmek istiyor yaşı ne  olursa olsun, kilosu kaç olursa olsun.

Ayrılığın acısını sigaradan , içkiden çıkarmaya çalışıyorsun; olmuyor. Çare olacağını düşündüğün dayanakların hepsi  çaresizliğin oluyor.

Aşk bu canım, aşk!  Senden başka kimseye zararı olmuyor.

Geçtiği yollardan geçerken buruluyor buruluyor göğsün;  tıkanıyorsun, konuşamıyorsun değil mi?

Bilirim,  bilmem mi.

Onu görürsün belki diye saçını başını topluyor,  onun en sevdiği renkteki elbiseni  giyiyorsun,  değil mi?

Bilirim,  bilmem mi...

Bir sigaranın dumanı bir rakının beyazı bile sadece onun gülen güzel dudaklarını hatırlatıyor,  değil mi?

Bilirim,  bilmem mi.

Kopsun artık diyorsun değil mi, kopsun bitsin, yaşam nereye kadarsa.

Daha fazlasını yaşamak daha çok parçalanmak, daha çok bölünmek, daha çok çatlamak değil mi?

Yaşıyorsun işte,

Yaşıyorsun be gülüm.

Yarım, kırık, topal,  flu  ama yaşıyorsun işte. Zaten en acımasız olan da bu değil mi, zorla yaşatıyor seni Tanrı, zorla!

Bakalım nereye kadar diyorsun,

Ciğerin bir yanda, ellerin ayakların bir yanda, göğsün bir yanda...

Ha,  göğüs dedin de aklıma geldi,

Fındık kadar bir şey fark ettim göğsümde, oha!  Bu ne lan,  diye yüksek sesle konuştum, kendim duydum o sesi yani.

Bastırdım elimle,  evet,  orada bir "şey" vardı. Ruh gibi gezdim evde sabaha kadar. Bakalım daha neler olacak dedim. Ertesi gün doktora gittim;  filmler filan çekildi, amaaan,  dedim,  memen mi var derdin var. Doktor gülümsedi. Sıkıp sıkıştırıp makinenin içine koydular zavallıcıkları, şekilden şekile girdim. Canım yandı. Kapalı yer fobisi olduğu için kadına  yalvardım  yakardım  kapı aralık kalsın diye. Odanın kapısını aralık gören yakışıklı bir doktor girdi içeri,  ama göreceği bir şey de yoktu zaten. Abuk subuk bir poz vermiş, yarı çıplak bir kadın işte.

Bir de ultrason filan çekildi işte.  Doktor,  "çok mutlu oldum, kötü bir şey değilmiş" dedi.
Zamanı geldiyse ve gerekliyse mamografiyi sakın ihmal etmeyin hatunlar.
Ne zaman üzülsem vücudumun bir kenarından bir şeyler fırtlar. En çok da göğsüm acımıştı terk edilince.

Orda çıktı acısı.

Tüm bunlar olup biterken, bugün yayıncım mesaj atmış. "Akşama baskıya giriyor kitap" diye. Ne güzel gülümsedim bir bilseniz.

Bazen oluyor işte, güzel şeyler de oluyor.

Kitabımı raflarda görünce ilkinde yaptığım gibi yapacağım; ona sarılıp uyuyacağım.

Dünyanın en kötü kitabı olsa da umurumda değil; o benim, ben yazdım, benim sevgilim o.

Hadi eyvallah , kalın sağlıcakla.