13 Mayıs 2009 Çarşamba

İNTERNETTE KİMLER VARMIŞ BAKİİM...


İnternetle ilk tanıştığım yıllardı.Herkesin de bir internet sevgilisi varmış meğer. Çevremdekiler muhtelif arkadaş bulma sitelerine girip, ilginç arkadaşlar bulmuşlar(sanki elimizdekilerine vakit ayırdık da, bir de şehir dışındakiler, yurt dışındakiler kaldı.)bana da "Sen de üye, hemen kayıt ol, vıdı vıdı " başımı yediler namussuz karılar. Hay Allahım yarabbim, gireyim bir tane de koca bulayım siz de rahatlayın bari diye binbir zorlukla kayıt oldum.
Allahım ne yazayım şimdi ben, "vücudunuzda en beğendiğiniz yeriniz" cevap; "yumurtalıklarım, böbreklerim." Acaba karşımdaki bu organlarımdan etkilenir mi?.
"En beğendiğiniz kıyafetleriniz"; "Paçalı külotlarım, ipek geceliklerim "(amanın, hele hele, hemde bizim türk erkeklerine tam malzeme vermiş olurum) vs. vs. abudik gubudik soruların hepsini cevapladım.
Ertesi gün bir bakalım dedim. Yurdumun 17-50 yaş erkeklerinin işleri güçleri yok mesaj atmışlar. Hepsi de "yakışıklı ve kültürlü" kardeşim, yok ki sıradan(!) biri..
Bana da çıka çıka Kanada da yaşayan öğretim görevlisi çıktı. Teo. Ben de acemiyim ya, yaşadığı yere bile bakmamışım. Saatlerimiz uymuyor diye sabahın yedisinde giriyordum konuşmak için. Artık benim de bir sırdaşım vardı.Çok sonraları Teoman'ın koca bir yalan olduğunu evli ve Türkiye'de yaşadığını öğrendim. Demek doğru birşey değilmiş bu internette chat olayı. Hadi bu yalancıydı ama mutlaka dürüst birileri de vardı diye bir adım daha attım. Reklamcı bir çocukla konuşmaya başladım. Uzun konuşmalar sonrası buluşmaya karar verdik, bende bir heyecan bir heyecan, kalbim duracak. Kahve içeceğiz, çocuk geldi sonunda; kel, boynunda gümüş zincir, takım elbiseli birisi. Sohbeti güzeldi,hoş vakit geçirdik ama çocuk sohbetin ortasında" ya kusura bakma, evden aceleyle çıktım, cüzdanımı almayı unutmuşum". Sorun değildi ben ödedim.
Aradan bir iki hafta geçti, bir kız aradı beni. Siz S. yi nerden tanıyorsunuz? siz kimsiniz peki falan derken sonunda çocuğun beş yıldır beraber yaşadığı bir kız arkadaşı olduğunu öğrendim. Ne güzel, ne güzel...Başıma bakalım neler gelecekti daha?
Bunu daha sonraları ağır hastalıkları olanlar, evli ve nişanlı olanlar, doktorum deyip güvenlik görevlisi çıkanlar, ciddi ruhsal bozukluğu olanlar takip etti. Beni iyice soğuttular erkeklerden, güvenimi sarstılar, etrafta bu kadar yalan dönüyormuş da ben salak salak oturuyormuşum. Üç ay boyunca düzenli olarak, internet buluşması kıyafetimi giyiyor ve görüşmeye gidiyordum. Evet yeni birisiyle tanışmak korkunç heyecan verici ve güzeldi ama hiçbirşey o ekranda yazılanlarla ve aklımda çizdiğim resimle aynı olmuyordu. Şöyle kanlı canlı, bakışarak, görerek, koklayarak tanışmak varken neme lazımdı benim internet..(İyi arkadaşlarım da olmadı değil onlara haksızlık etmek istemem ama benim çıkarımım; internetten sağlam bir sevgili çıkmayacağıydı...